امام باقر (عليه السلام) : همانا امر به معروف و نهي از منكر راه پيامبران و شيوۀ صالحان است كه به واسطۀ آن واجبات ديگر به پا داشته مي شود . به وسيلۀ آن پيشه ها روا و حلال، ستمها برطرف و زمين آباد مي شود. دشمنان به واسطۀ اين فريضه مجبور به انصاف شده و امر (دين و دنيا) استوار مي شود. دفاع مقدس هشت سالۀ ‌ما كه پرتوي از شگفت جنگ يك روزۀ عاشوراي 61 بود، مردان مردي را به خود ديد كه تاريخ با همۀ ديرپاي اش، جز در برهه اي كوتاه، به خود نديده بود. بيشتر انسان هايي كه ياور درد بودند و قرين رنج و آشناي زخم، با تركش و گلوله و خمپاره، انسي عجيب داشتند و هماره با آتش و انفجار و خون هم آغوشي مي كردند و در لحظه لحظه اين مراحل به نيكويي هر چه تمام تر «امر به معروف» مي كردند و زيباترين روش هاي «نهي از منكر» را به كار مي بستند و با رفتار حكيمانه خويش در عمل معروف را تبليغ مي كردند و از منكر تبري مي جستند و احكام نوراني و انسان­ساز اسلام را پاس مي داشتند. در اين جا به ذكر چند خاطره در اين خصوص مي پردازيم.